Sorma bana bir daha nasılsın diye; kendimi bildim bileli düşünürüm; “ İnsan dediğimiz varlık kaç ruh taşır bedeninde. Mesela yıllar sonra, bir şekilde, günün birinde ummadığımız bir yerde, zamansız bir şekilde onunla karşılaşırsam ne yaparım, nasıl davranırım?” diye. Uzun bir zamandan beri içimde bastırmaya çalıştığım, bazen görmezden ve duymazdan geldiğim, kendisinden kaçtığım bütün hücrelerime, düşüncelerime ve kişiliğime işlemiş ikinci bir kişilik, ve ya bir ruhun esiri gibi içimde yaşayan her neyse. Okumaya devam et →

İlkbaharda rengarenk çiçeklerle donanır Adada bahçeler, yollar, kırlar!  Mor salkımlar, renklere adını veren erguvan renkli erguvanlar, leylak renkli leylaklar açarlar. Gerçi leylağın birkaç rengi olsa da; o, daha çok adını verdiği renkle özdeşleşmiştir. Leylak, bir de açma zamanı; adalı rum komşularımızın özellikle çocuklara verdikleri boyanmış yumurtalar nedeniyle , bizlerin daha çok “yumurta bayramı” dediğimiz paskalya zamanına denk geldiği için eski adalılar tarafından “paskalya çiçeği” olarak da bilinirdi:) Bunu, bir ucu Maden Caddesinde diğer ucu da Tepeköy’de Dr.Şeref Bey sokağının sonuna kadar uzanan Keçicioğlu’nun, her ikisi de Vasil adını taşıyan rum bahçıvanları ve yine komşularımız eski türk bahçıvanlar Osman ve Lütfü amcalardan duyduğum için biliyorum! Bilenler de çoktur ama ben, değişen Ada nüfusu içinde bilmeyenlerin de çok olduğunu düşünerek yazıp, sanal da olsa kayıtlara geçmesini istedim! Okumaya devam et →

Büyükada, çocukluğumun ilk gençliğimin geçtiği yer. Babam, Annem ve iki ağbimle birlikte yaşadığım Tepeköy. Bana çok uzun yılların özlemini çağrıyor. Bu seferki Büyükada yolculuğum her zamanki gibi çok güzel ve özeldi benim için. Bostancıdan Büyükada’ya kalkan deniz motoruna bindiğimizde gideceğmiz yer belliydi. Yeğenim ve iki arkadaşıyla Ahmet ağbinin restorantı Prinkipo’da söndürecektik fenerleri. Güneşin batımına yakın hareket eden motor önce Heybeli

adaya daha sonra güneşin batımı, hafiften karanlığın çöküşü ile büyük adaya doğru yol alırken aklımdan çocukluk ve gençlik yıllarım bir film şeridi gibi gözlerimin önünden geçiyordu. Sağolsun Ahmet ağbinin‘de bizlere eşlik ettiği güzel bir akşamın ardından son motoru kaçırmamak ve biraz da yürümek adına bir saat kadar erken ayrıldık Prinkipodan. Yeğenime ve arkadaşlarına çocukluk ve gençlik yıllarımın geçtiği yerlerde aklıma gelen anılarımı anlatıyordum. Yanımdan geçen Orhan ağbiydi arkasından seslendim döndü hiç değişmemişti. Okul arkadışım, kardeşi irfanın ne yaptığını sordum şaşkın şaşkın suratıma bakıyordu. Ben İrfan dedi tam kırk yıl görmediğim arkadaşım ağbisi orhan ağbiye okadar benziyorduki. Okumaya devam et →

Adalar Belediyesi son günlerde yaşanan tırtıl alerji vakalarına karşı ada ziyaretçilerini uyardı. Vücudun pek çok yerinde kırmızı, kaşıntılı şişliklere neden olan tırtıl alerjisi 4 hafta sürüyor.

İŞTE ADALAR BELEDİYESİ’NİN AÇIKLAMASI:

Son günlerde Adalara ziyarete gelen, orman alanında gezinti veya piknik yapan yurttaşlar Adalar Belediyesi’ne şikayet başvurusu yapmaktadır. Okumaya devam et →

Plain Dealer, Cleveland, Ohio’lu 90 yasindaki Regina Brett’in  kaleminden:
Bir zamanlar, doğum günümde, “Hayattan aldığım 45 ders” başlıklı  bir yazı yazmıştım.
Bugüne kadar en çok okunan ve istek alan makalem oldu !
1.Hayat haksızlıklarla dolu ama yine de güzel.
2.Şüphede kalma, ikinci bir adım daha at !
3 Hayat, nefrete harcayacak kadar uzun degil !…
4.Hastalandığında sana işin degil, ailen, arkadasların bakacak.
Onlarla Onlarla bağını koparma !
5.Her ay kredi kartlarını ödemeyi unutma.
6.Her tartışmayı kazanacaksın diye bir sey yok !Fikir farklılıklarını
kabul et.
7.Ağlayacaksan, bir başkasi ile birlikte ağla.
Tek başına ağlamaktan evladır.. Okumaya devam et →