20 Aralık 2014 TK 2565 20,30 Dalaman İstanbul Annemin son uçuşundaki uçuş numarası ve saati. Aslında geriye dönüp baktığımda Annem tüm yaşamında bu son uçuşunun dışında üç kere uçakla seyahat etmişti. Uçak ile ilk yolculuğu, İstanbul Nürnberg İstanbul’du. İkinci uçuşu İstanbul Kıbrıs İstanbul Üçüncüsü İstanbul Dalaman İstanbul’du. Ve kader Annemin bu son dördüncü uçuşunda tek yön Dalaman İstanbul olarak uçması için örmüştü ağlarını. Tabutunu İstanbul THY kargo binasından teslim alıp Karaca Ahmet mezarlığının morguna getirdiğimde gün pazara dönmüş saat 01,30 u gösteriyordu. Annemin na’şını morga yerleştirebilmek için tabuttan çıkartmamız gerekti. Eğreti kapatılmış tabutun kapağını kaldırdığımda gördüğüm manzara kendimi kaybetmeme yetti de artı bile ’’EMPATİ Bakımevi ve Rehabilitasyon merkezi.’’
EMPATİ ÖZEL BAKIM EVİ
Annemin üzerindeki bluz ve ayağındaki pijamasını görür görmez 16.12.2014 tarihinden bu güne kadar kıyafetlerinin değiştirilmediğinin farkına vardım. Annem Bakımevinde vefat ettikten sonra üzerindeki kıyafetleri hatta bezini bile çıkartma gereğini duymadan olduğu gibi hasta hanenin morguna ve daha sonra da kapağı bile kapanmayan bir tabuta koyarak İstanbul’a göndermişlerdi.
Ölmüşüne saygılı olmayan insan yaşayan insana da saygılı olamaz der Avrupalılar. Beklide gusülhanede yıkanana kadar aileden Bir’inin cenazeyi görebileceğini düşünmediler. İsmi Empati olan bu bakım evini işletenlere bu gün basit bir tavsiyede bulunmalıyım. Lütfen benimle Empati yapınız yerimde olsaydınız ne yapardınız. 21.Kasım 2014 günü bakım evinize teslim ettiğim annemin bakımsızlıktan vefat ettiğine inanacağım neredeyse. Cenazesine bile saygı gösterememişken yaşayan bir hastanıza kim bilir nasıl baktınız ki 16 Aralıkta ziyaret ettiğim annemin kıyafetleri 21.12. tarihinde, Annemin Naşı’nın üzerindeki kıyafetler ile bire bir aynıydı. Öylesine aynıydı ki öptüğüm ellerinin duruş şekli bile 16 Aralıkta nasıl duruyorsa 21 Aralıkta da aynı duruyordu. Altına sermiş oldukları çarşafın pisliğinden ise bahis etmeye utanıyorum.
EMPATI BAKIM EVİ SON RESIM
Son ziyaretimde Annemin küskün bakışlarının ne anlam ifade ettiğini şimdi daha iyi anlayabiliyorum.
Güngör Ağabeyim Anneme artık evde bakılamayacağını Profesyonel bakıma ihtiyacı olduğunu söylediğinde doğru gibi gelmişti. Sonuçta Avrupa’da bu tür bakım evlerinde yaşlı insanlar çok daha güzel daha iyi şartlarda bakılabiliyordu. Ağabeyimin Empati Bakım evi ve Rehabilitasyon merkezi hakkında da çok iyi şeylerden bahis etmesi böyle bir karar vermemi kolaylaştırmıştı.
Sonuçta Ağabeyimde annemin iyiliğini istiyordu. İkimizinde gözden kaçırdığı küçük bir detay; Ülkemizde Profesyonel hasta Bakıcısı’nın olmadığı gerçeği idi. Bir de buna sevgisizliği ilave edersek Annemin bize değil sadece yaşama küstüğünü şimdi anlayabiliyorum. İlk üç hafta içerisinde Telefonlarımıza mutlu olduğuna dair cevaplar veren Annem aslında bizleri kandırıyor, Babama kavuşma arzusu ile yanıp tutuşuyor her türlü gıda ve su alımına karşı çıkıyormuş. Mahitap hanım Güzel anam huzur içinde Ziya Bey’ine kavuştun. Bundan sonraki yaşamında şekerinden bir daha ayrılmaman için dua etmekten başka bir şey gelmiyor elimden.
BABAMA KAVUŞMASINA AZ KALDI
Gözleri açık giden anam en azından aramızdan ayrılışından üç gün önce helalliğini alabilmiş olmam acımı bir az olsun azaltıyor. Canım anam Ebedi istirahatgâhında huzur bulursun. Biliyorum sen nereye gidersen git nerede olursan ol gözlerin hep üzerimizde olacak.
Arzu ettiğin gibi kavuştun şekerine umarım mutlusundur
Benim de dualarım Babam ve seninle.18 yıl aradan sonra çok istediğin Babama kavuştun. Huzur içinde ışıklarla dinlenin. Nasıl olsa günün birinde bizlerde yanınıza geleceğiz.
Mehmet Tevfik