Adamızın değerli büyüğü ağabeyimiz ressam, Yazar Ferruh Ertürk’ü 18 Ocak Salı sabahı Malesef kaybettik. Nur içinde yatsın,başımız sağolsun. Ne ilginçtir ki kendisini ancak 2009 yılında kısa Ada ziyareti dönüşümde, İskele başındaki kitapçı vitrininde gördüğüm. Kitabını almak için içeri girdiğimde tanıdım. Kitabı istediğimde ilgilenerek kendi yazdığını söylerken, ayak üstü kısa bir sohbetimiz oldu. Onun yıllarca Nizam mahallesinin değişmez muhtarı Bilal amca’nın oğlu olduğunu öğrendiğimde şaşırmıştım. Aynı zamanda sayfa kurucumuz sevgili Erkan’ın da kuzeni olduğunu bu sohpette öğrenmiş oldum.
Aslında muhtar Bilal amcayı çok iyi tanıdığımı söyleyemesem de onun hem komşumuz rahmetli Leman teyze, hem de kız kardeşi Selman teyze (Erkan’ın annesi) ile kardeş olduğunu biliyordum da Ferruh Abi’yi nedense tanımıyordum. Tabi aramızdaki yaş farkı da buna neden olmuş olabilir, çünkü kendimden büyük olduğu halde aynı dönemlerde üst sınıflarda olan bazılarını tanıyorum. Demek ki Ferruh Abiyle bu bağlamda yolumuz bir yerlerde kesişmemiş. Ta ki sözünü ettiğim kitap alış verişine kadar:( Bu ilk ve son tanışıp konuşmamız sonunda aldığım kitabı imzalatıp, vapura binmek üzere ayrıldım.
Ayak üstü bu sohbetimiz sırasında o kadar kaptırmışım ki, kitapla beraber almış olduğum “Adalı” dergisini, iskelede olup da kaçırmamak için koşarak son anda binebildiğim vapurda okumak için aradığımda, almayı unuttuğumu farkettim. Kitabı sindirerek okumak için eve bırakmak istemiştim ama o durumda mecburen başlamış oldum ve neredeyse bitirecekken Kabataş’a gelmiş olduğumu fark ettim. Kitap, Adamızın tanınan, bazı kişilerini ve Ferruh Abinin bazı arkadaşları ile olan anılarını anlatıyordu. Kitabı okuduktan sonra kendi kendime Ada’ya gittiğim bir başka zamanda mutlaka onunla oturup uzun uzun sohbet etmek ve ortak tanıdıklarımızı yad etme kararı almıştım. Ancak geçen birbuçuk yıl içinde maalesef böyle bir fırsat bulamadım ya da yaratamadım. Kendisinin artık aramızdan ayrıldığını üzülerek öğrendim:( Artık onunla konuşma olanağım yok, onu geç tanımış olmayı kendim için kayıp sayıyorum. Ancak Adamız için de, bir kültür ve sanat insanının yitirilmesi üzüntü verici;  Çünkü artık o nitelikte donanımlı insanlar kolay kolay yetişmiyor.
Şimdi üzerime düşen biraz geç olmakla birlikte başta sevgili arkadaşım Erkan olmak üzere tüm ailesine başsağlığı ve sabır; kendisine de Tanrıdan rahmet dilemek. Tanrının rahmeti üzerine olsun, ışıklar içinde yat!

Nur Çakmak